Parafia p.w. Niepoklanego Poczęcia NMP i św. Maksymiliana Marii Kolbego w Mysłowicach-Janowie Miejskim

2. rok - Ubóstwo nie jest wolą Bożą.

Drugi rok pontyfikatu Jana Pawła II przyniósł dwa ważne wydarzenia. Pierwszym z nich była dla wielu osób sensacyjna beatyfikacja pierwszej Indianki. Bardzo młodej Indianki, bo zmarła mając zaledwie 24 lata.

Umierając wypowiadała słowa: "Jezu, kocham Cię."
Jan Paweł II nazwał ją "Lilią Mohawków". Drugim ważnym a zarazem przejmującym wydarzeniem była pielgrzymka do Brazylii. Papież odwiedził favele, czyli brazylijskie slumsy.

Tysiące biedaków pocieszał słowami: "Nie mówcie, że wolą Bożą jest, byście pozostawali w stanie ubóstwa, choroby, niezdrowych warunków mieszkaniowych. Są one sprzeczne z godnością człowieka. Nie mówcie, że Bóg tego chce. Wiem, że nie zależy to tylko od was."

KALENDARIUM

• 16 października 1979 roku - Adhortacja apostolska "Catechesi tradendae" [czytaj] stanowi ukoronowanie Synodu Biskupów z roku 1977.
• 5 listopada 1979 roku - Papież zwołuje kolegium kardynalskie na pierwsze od 400 lat plenarne posiedzenie konsultacyjne.
• 10 listopada 1979 roku - Jan Paweł II wzywa do ponownego zbadania sprawy Galileusza, przemawiając do Papieskiej Akademii Nauk.
• 13 listopada 1979 roku - Przywództwo radzieckie zatwierdza plan "działań przeciwko polityce Watykanu w stosunku do państw socjalistycznych".
• 26 listopada 1979 roku - Mahmet Ali Agca grozi, że zabije Jana Pawła II.
• 28 - 30 listopada 1979 roku - czwarta papieska podróż zagraniczna - do Turcji; w tym:
• 29 - 30 listopada 1979 roku - Jan Paweł II składa wizytę w Stambule patriarsze ekumenicznemu Dimitriosowi I.
• 29 listopada 1979 roku - List apostolski "Inter sanctos", ogłaszający św. Franciszka patronem ekologów.
• 15 grudnia 1979 roku - Kongregacja Nauki Wiary oświadcza, iż ks. Hansa Künga nie można uznać za teologa katolickiego; Jan Paweł II wygłasza na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim przemówienie na temat znaczenia teologii dla profetycznego posłannictwa Kościoła.
• 1 stycznia 1980 roku - 13. Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Prawda siłą pokoju".
• 14 - 31 stycznia 1980 roku - Partykularny Synod Biskupów dla Kościoła holenderskiego.
• 24 lutego 1980 roku - List Jana Pawła II na temat Eucharystii, "Dominicae Cenae".
• 5 lutego 1980 roku - Wizyta w siedzibie Radia Watykańskiego (Palazzo Pio), w tym w redakcji sekcji polskiej.
• 24 - 27 marca 1980 roku - W Rzymie zbiera się Synod ukraińskich biskupów greckokatolickich.
• 4 kwietnia 1980 roku - Rozpoczęcie wydawania raz w miesiącu polskiej edycji "LOsservatore Romano".
• 6 kwietnia 1980 roku - Jan Paweł II pisze list do Kościoła na Węgrzech, wzywający do ożywienia katolicyzmu.
• 2 - 12 maja 1980 roku - Pierwsza pielgrzymka Jana Pawła II do Afryki (5. papieska podróż zagraniczna) -objęła Zair, Kongo, Kenię, Ghanę, Górną Woltę i Wybrzeże Kości Słoniowej.
• 30 maja - 2 czerwca 1980 roku - Pierwsza wizyta pasterska papieża we Francji (6. papieska podróż zagraniczna); 2 czerwca 1980 Jan Paweł II przemawia na forum UNESCO.
• 30 czerwca - 12 lipca 1980 roku - Pierwsza pielgrzymka apostolska Jana Pawła II do Brazylii (7. papieska podróż zagraniczna).
• 14 - 31 sierpnia 1980 roku - Strajk w Stoczni Gdańskiej daje początek ruchowi i związkowi zawodowemu "Solidarność".
• 20 sierpnia 1980 roku - List do kard. Wyszyńskiego w sprawie strajków na Wybrzeżu, popierający postulaty strajkujących.
• 27 sierpnia 1980 roku - Konferencja Episkopatu Polski popiera apel strajkujących o utworzenie niezależnych związków zawodowych.
• 1 września 1980 roku - Dokument Stolicy Apostolskiej o wolności religijnej skierowany do państw sygnatariuszy Aktu Końcowego KBWE.
• 26 września - 25 października 1980 roku - Synod Biskupów poświęcony zadaniom rodziny chrześcijańskiej w świecie współczesnym; jego ukoronowaniem będzie adhortacja apostolska "Familiaris consortio", ogłoszona 22 listopada 1981 roku.
• 12 października 1980 roku - Dzień Rodzin - spotkanie z rodzinami z całego świata.

WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Kateri Tekakwitha -  nazywana Lilią Mohawków, ur. 1656 roku w Ossernenon, stan Nowy Jork, w Stanach Zjednoczonych, zm. 17 kwietnia  1680 roku w Kahnawake, prowincja Quebec w Kanadzie – świecka  Indianka  kanadyjska. Jej matka była chrześcijanką z plemienia Algonkinów, natomiast ojciec niechrześcijańskim Mohawkiem. Kiedy Tekakwitha miała 4 lata została osierocona w czasie epidemii czarnej ospy. Przeżyła ospę, ale pozostały jej blizny na twarzy i uszkodzony wzrok. Następnie została adoptowana przez wuja.

W 1676 r. została ochrzczona przez misjonarza jezuitę. Na chrzcie otrzymała imię Kateri na cześć św. Katarzyny ze Sieny. Z powodu jej wiary obrzucano ją obelgami, a w końcu nawet jej życie znalazło się w niebezpieczeństwie. Zmuszona była do ucieczki ze swojej osady. Dotarła do oddalonej o ok. 200 mil (ponad 360 km) wioski Sault-Sainte-Marie niedaleko Montrealu, gdzie była katolicka misja. Podróżowała wraz z jednym z Indian z jej plemienia, przeważnie szlakami wodnymi, rzeką i jeziorami, i po części tylko lasami. Podróż ta zajęła im około dwóch tygodni. Zamieszkała w chacie Anastazji Tegonhatsihonga, chrześcijanki pochodzenia indiańskiego. Tam w Sault-Sainte-Marie, w 1677 roku, w Boże Narodzenie przyjęła pierwszą Komunię Świętą, a w 1679 roku w święto Zwiastowania Pańskiego złożyła ślub czystości. Ofiarowała się również Matce Najświętszej, jako Jej córka. Zasłynęła z pobożności, prostoty i licznych umartwień. Swoje dalsze życie poświęciła nauczaniu dzieci modlitwy i opiece nad chorymi. Jej grób w rezerwacie Kahnawake w prowincji Quebec w Kanadzie stał się miejscem pielgrzymek chrześcijan Indian i francuskich kolonistów.
Atrybutami św. Katarzyny Tekakwitha są: biała lilia, jako symbol czystości, krzyż w ręku, jako wyraz jej miłości do Chrystusa i żółw, jako symbol jej klanu. Jest czczona przez Kościół katolicki jako opiekunka ekologii, przyrody i środowiska naturalnego. Jest także patronką wygnańców, sierot, ludzi wyśmiewanych z powodu ich pobożności. Patronowała Światowym Dniom Młodzieży w 2002 roku w Toronto.Jej wspomnienie liturgiczne obchodzone jest  17 kwietnia. Była pierwszą Indianką chrześcijanką z Ameryki Północnej, wobec której rozpoczęto proces beatyfikacyjny w 1884 roku za pontyfikatu Leona XIII. 3 stycznia 1943 roku Pius XII ogłosił, że córkę wodza Mohawków można nazywać Sługą Bożą. Beatyfikował ją 22 czerwca 1980 roku bł. Jan Paweł II jako pierwszą Indiankę – chrześcijankę. 19 grudnia 2011 roku zatwierdzono cud niezbędny do kanonizacji bł. Katarzyny. Kanonizowana 21 października 2012 roku w Rzymie przez Benedykta XVI.

Franciszek de Montmorency Laval, właśc. fr. François de Laval (ur. 30 kwietnia 1623 w Montigny-sur-Avre we Francji, zm. 6 maja 1708 w Québecu w Kanadzie) – francuski ksiądz, pierwszy wikariusz apostolski Nowej Francji i pierwszy biskup diecezji Québec, błogosławiony Kościoła rzymskokatolickiego.

Franciszek pochodzi z jednej z najpotężniejszych, arystokratycznych rodzin francuskich de Laval. Otrzymał gruntowne wykształcenie w kolegium jezuickim i w 1647 i został księdzem. Choć, ze względy na rodzinne koneksje, dostępne mu były najwyższe zaszczyty francuskiego Kościoła, marzeniem jego było zostać misjonarzem. Dlatego też skorzystał z okazji wyjazdu do misji w Nowej Francji (dzisiejsza Kanada). W 1658 został mianowany pierwszym wikariuszem apostolskim Nowej Francji. Rok później przybył do Nowego Świata by objąć swą misję.

W 1674 po podniesieniu wikariatu apostolskiego Nowej Francji do rangi diecezji i zmiany nazwy na diecezja Quebec został w niej biskupem. W czasie swej posługi dokonał podziału administracyjnego diecezji na szereg parafii oraz ufundował seminarium duchowne w Quebecu, które w 1852 przekształciło się w Université Laval. François de Laval z racji swej pozycji był członkiem rady kolonii, w której często reprezentował odmienne poglądy niż Gubernatorowie Nowej Francji. Sytuacja taka prowadziła do częstych konfliktów. Jako, że Laval posiadał silne poparcie we Francji, konflikty te kończyły się częstymi zmianami na stanowisku Gubernatora.
Laval, ze względu na pogarszający się stan zdrowia, opuścił kolonię w 1688 rezygnując jednocześnie z biskupstwa.
Zmarł 6 maja 1708 roku. 22 czerwca 1980 został beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II.

PAPIESKIE ANEGDOTY

Paweł - Pawłowi
Podczas pierwszej pielgrzymki do Niemiec zebranym na mszy tak spodobały się cytowane przez Papieża słowa św. Pawła, że przerwali mu i zaczęli bić brawo. Kiedy Ojciec Święty znów doszedł do głosu, przerywając przygotowaną mowę, stwierdził: "Dziękuję w imieniu świętego Pawła".